Vechtdal Wandel4daagse

Dag 4 - Memorabilia

Vechtdal Wandel4daagse

Vechtdal Wandel4daagse

Een mooi moment op Vechtdal dag 2

Vechtdal Wandel4daagse

Een mooie wandel4daagse om mij verder voor te bereiden op Nijmegen. Ik wil niet alle 4 dagen 40 km lopen, maar opbouwen. De eerste dag, vandaag, loop ik met Ria 15 km. Dan morgen een wandeling alleen, aangezien Ria 's ochtends en 's avonds moet werken. Deze dag loop ik 25 km. Vrijdag lopen we dan weer samen, nog een keer 25 km. Zaterdag de afsluiter met 40 km. Dat is een mooie opbouw. Weer 4 dagen achtereen en wennen aan de kilometers.

De wandeltocht heeft startplaatsen op 4 (vier) verschillende locaties. Vandaag gestart in Rheeze, morgen starten we in Lemele, vrijdag in Diffelen en zaterdag de laatste wandeltocht rondom Ommen. Vier verschillende natuurgebieden, dat wordt beslist verrassend.

Aangezien het 'slechts' 15 km voor ons op het programma stonden, hoefden we niet te vroeg starten. We waren allebei wel benieuwd na de geweldige ervaring die we eerder hadden met de Drentse 4daagse. Eigenlijk was de hele route wel bekend. Het hele gebied rondom de Oldemeyer werd bestreken en daar hebben Ria en ik al heel vaak gewandeld. Alleen kwamen we vaak via een andere kant op de bekende paden. We pakten zelf nog een klein gedeelte van het Pieterpad mee.

De organisatie is zeer goed geregeld. Duidelijke markering langs de gehele route. Nergens een gevoel van twijfel of onduidelijkheid. Daarnaast kregen we bij de start ook nog eens een heel goede beschrijving van de route mee. Iets voorbij de helft van het parcours stond een stempelpost met de mogelijkheid om koffie, appelgebak, soep en/of broodjes te kopen. Zitgelegenheid was er in een kleine tent. Aan het einde van de route, op kinderkampeerdorp 'de Zandstuve', was er zelfs nog een muziekbandje te spelen. En niet te vergeten: iedere deelnemer ontving bij de start een mooi (roze) T-shirt.

Vechtdal dag 1

Conditietesten op de loopband

Vaak wordt de fittest binnen de Cardio Fitness uitgevoerd op de fiets. Het is echter ook mogelijk om op de loopband diverse testen uit te voeren. Bijvoorbeeld een 5 minuten wandel test, maar ook diverse andere testen. Dit zijn een aantal testen die blijkbaar vooral in Amerikaanse overheidsdiensten gebruikt worden als indicatie voor conditie. De 5 minuten wandeltest geeft een indicatie van de conditie in de vorm van het Vo2max gehalte. Dit is de maximale hoeveelheid zuurstof (in millimeters) die het lichaam gebruikt per minuut per kilogram lichaamsgewicht. Daarnaast een opmerking in de vorm van: matig, voldoende, uitstekend.

Onder de knop van de fittesten zijn onder anderen volgende testen te vinden: de Army PFT, de Navy PFT, de Marine PFT, de Gerkin test en de PEB test. Naast de al eerder genoemde 5 minuten test. PFT staat in alle gevallen voor: Physical Fitness Test. Hierin is de loopband, of tredmill, een deel van een circuit. De andere onderdelen zijn de bekende push ups en sit ups. Het legeronderdeel bepaalt dan nog weer de normering. Wanneer de test geslaagd is .

De verschillende meeste testen verschillen met de Gerkin door de afstand die afgelegd moet worden. De Army en Marine test hebben een afstand van 3,2 km, de Navy en PEB test hebben een vastgestelde afstand van 2,4 km. Hoe sneller de test afgelegd, des te hoger de score, des te beter de conditie. Bij Gerkin is de afstand niet vastgelegd, hier gaat het vooral om de snelheid en het stijgingspercentage.

PEB is een afkorting voor Physical Efficiency Battery  Deze PEB wordt bepaald via 5 componenten, te weten: lichaamsbouw, bewegelijkheid, flexibiliteit, kracht in het bovenlichaam en de aerobische conditie. Dit laatste wordt dan gemeten op de loopband. De test wordt vooral gebruikt bij instanties als de borderpatrol.

De Gerkin test wordt door de International Association of Fire Fighters (brandweer) gebruikt. Het is een test voor longinhoud en is zodoende een indicatie voor conditie. Het bepaalt de piek in de Vo2max.

De test begint met een warming up van 3 minuten (snelheid 7,2 km/u) en daarna wordt iedere minuut de snelheid, dan wel het stijgingspercentage verhoogd. Na de warming up is de snelheid 7,2 km/u en de stijging nog 0%. De stijging gaat dan naar 2%, na 1 minuut gevolgd door een snelheidsverhoging van 0,8 km/u. Om en om gaan de snelheid en de stijgingspercentages omhoog. De test eindigt als de testpersoon 15 seconden op de maximale hartslag (85% van 220-leeftijd) heeft gelopen. Als afsluiting volgt nog een cooldown van 3 minuten. Men is geslaagd voor de test bij stap 10 van de oefening: Totale tijd (12.30-13.00 minuten) – Snelheid (10,4 km/h) – Stijging (10%. Dit is de minimale score om te slagen. De maximale score is stap 14: Totale tijd (17.00 minuten) – Snelheid (12 km/u) – Stijging (14%). Als resultaat wordt een percentage tussen 0 en 100% gegeven, dit geeft aan hoever men nog van het ultiem resultaat (100%) vandaan is.

Mijn Gerkin test:

 

 

Gerkin test 21 juni 2013

Mijn 5 minuten test:

5 minuten test 21 juni 2013

 Mijn Navy PFT:

Navy PFT 21 juni 2013

Drenthepad ten einde.

Op 17 oktober 2012 begonnen Ria en ik vol goede moed en opgewekt aan een nieuw wandelavontuur. Al voor het afronden van het Pieterpad in september hadden we het plan opgevat om een route in de buurt uit te zoeken. Een eerste keuze viel op het Havezathepad en het Drenthepad. Maar welke het eerst? Aangezien het Drentse toch allemaal dichterbij is, besloten we voor onze eigen provincie te gaan.

De start was behoudend. 'Slechts' een kleine 16 kilometer werd er in die eerste etappe afgelegd. En het was een etappe van: lopen, lopen en maar doorgaan. Geen tijd voor koffie, geen gebak. Niets! Gelukkig werden we na verloop van tijd daarin een stuk verstandiger.

We hielden het tot ver in het najaar vol met wandelen. Onze laatste etappe in 2012 was op 21 november. Van Benderse naar Wittelte. Hoewel het niet eens echt koud was in die periode; het was de vroeg intredende duisternis die ons parten ging spelen.

Bij de eerste etappe van 2013 hadden we al meteen geluk. Het was prachtig weer. We konden zelfs een tijdlang in T-shirt wandelen. Daarnaast was het ook nog eens een heel mooie etappe, van Wittelte naar Appelscha. Door de Drents-Friese wouden, heidevelden en zandverstuivingen. Een heel compleet plaatje.

Na Appelscha besloten we in ieder geval een pauzemoment onderweg in te lassen. Vaak wilden we na de wandeling nog wel even wat drinken en eten, maar iedere keer waren we dan ook blij om naar huis te gaan. Onderweg dus. En dit werden steevast de momenten van de koffie met appelgebak. We hebben heel fijne gebak gehad, maar ook koude groothandel taart. Niet alle koffie smaakte even goed. Maar het was steeds een moment van genieten.

In dit voorjaar lukte het niet echt om consequent iedere woensdag te wandelen. Soms moest Ria werken, soms was er wat anders aan de hand. Vooral de verre ritten naar het noorden van de provincie namen nogal tijd in beslag. En aangezien ik iedere woensdag ook Spinningles geef bij Slender Line, sloegen we wel eens een keer over. Een enkele keer besloten we op een ander tijdstip te gaan wandelen. Zoals met Koninginnedag. Een perfecte gelegenheid, met alle ruimte en tijd voor ons zelf. En zoals deze laatste etappe.

We wilden graag afronden en op deze maandag hadden we beiden alle tijd van de wereld. In een eerder stadium hadden we al besloten om na de laatste etappe af te sluiten met een bezoek aan een sauna. Dus viel de woensdag toch al af voor de afronding van het Drenthepad.

Nu was de situatie bijna perfect. Het weer was goed, bijna al te warm. Geen fietsen mee dit keer, maar vanuit Emmen met de bus naar Exloo. En we hadden er beiden al het hele weekend zin in. Er was slechts één klein probleempje. Bij het Sportfeest van onze club had ik mijn linkerschouder en -arm behoorlijk gekwetst. Met als gevolg een onrustige pijnlijke nacht. Maar met het motto van de Strongmanrun in gedachten zijn we toch aan het laatste deel begonnen. En met behulp van een paar roze happymakers was het uiteindelijk goed te doen.

De wandeling zelf verliep voorspoedig. Er waren veel herkenningspunten van de Drentse 4Daagse. Alleen kregen we het toch weer voor elkaar om een vlaggetje te missen. Hierdoor werd de toch al korte etappe nog iets korter. In no time waren we in Emmen. Na nog wat geharrewar door de Emmerdennen ("om kilometers vol te maken", Ria) finishten we uiteindelijk bij het NS-station in het centrum van Emmen.

Het zit er op! Officieel heeft Streekpad 6 (het Drenthepad) een lengte van 324 km. Her en der hebben wij wat bochtjes en stukjes afgesneden, waardoor ons pad 'slechts' 306,39 km lang was. De organisatie stelt voor om het pad in 19 etappes te wandelen, wij deden het in 13 etappes. We hebben genoten van alle bossen, heidevelden, zandverstuivingen, landerijen, dorpen en zelfs de grotere plaatsen waar we doorheen gekomen zijn. De weergoden waren ons over het algemeen heel goed gezind, op die ene dag na: de wandeling van Midlaren naar Gieten.

Epiloog:

Na de finish lopen we nog een paar honderd meter verder. Op het terras van Groothuis willen we genieten van deze laatste Drenthe-wandeling. Koffie cq cappuccino, met appelgebak, met slagroom. Uiteraard! De koffie is lekker sterk en vooral vers; het gebak is heerlijk. Een perfecte afsluiting van de de wandeling. 

Als algehele afsluiting staat er nog een fijne sauna op het programma. Daarvoor rijden we in alle rust naar Schoonebeek, naar Thermen en Beautycentrum Anholts. De rust van dit mooie saunacomplex laat ons heerlijk ontspannen. De warmte is goed voor de spieren en daarnaast doet het ook wonderen voor mijn gebutste schouder.

Een heerlijke simpele maaltijd van soep (gegrilde paprika), salade (mediterraan) en een broodje gezond zorgt voor een geweldige finishing touch.

Drenthepad: volbracht!

Als je klikt op [afstandmeten.nl] in de linker bovenhoek, dan wordt automatisch de website van www.afstandmeten.nl mét deze route geopend. Het is ook mogelijk om de Map-layout te veranderen. De groene stippen in de route zijn de diverse etappeplaatsen. Door hier op te klikken, worden tussentijden getoond.

Sport- und Volksfest SV Grenzland Laarwald

Conditie verbeteren kan op vele manieren. En de afwisseling in de trainingsvormen zorgt er voor dat het ook leuk blijft. Zeker in de lange voorbereiding naar de Strongmanrun is het juist van belang dat het het een uitdaging blijft. Uitdagingen die ik al vond in een aantal crosslopen, maar ook bijvoorbeeld in het schaatsen rondom Giethoorn en Blokzijl. Een andere leuke bezigheid is gebruik te maken van de minitrampoline. Met behulp van een aantal DVD's en begeleiding van een aantal toptrainers wordt vooral kracht, souplesse en de core-stability getraind.

Afgelopen weekend had ik een nieuwe uitdaging: deelnemen bij de Sportfest-evenementen van SV Grenzland Laarwald. Echt nieuw waren de uitdagingen niet, op zaterdag wordt er al sinds jaar en dag een voetbaltoernooi voor de verschillende buurten en de spelers van de vereniging gehouden. Op zondag is er standaard de zeskamp, ook wel Spiel ohne Grenzen genoemd.
De uitdaging op de zaterdag lag hem in het feit dat ik sinds mijn afscheid 2 jaar geleden niet meer heb gevoetbald. Voetballen verleerd men niet, maar het gevoel is na zo'n lange tijd uiteraard niet echt geweldig. Conditioneel hoefde ik niets te vrezen. 

Na afloop van het toernooi kon ik tevreden terugkijken. De wedstrijdjes zonder problemen doorgekomen. Met veel plezier weer samengespeeld met oud ploeggenoten en met de jongere generatie spelers en speelsters. En nog een keer gescoord ook.

In de lichte euforie van dit toernooi besloot ik toch mee te doen met het evenement van zondag. Vooraf had ik me zelf eigenlijk bezworen het niet te doen, maar zoals gezegd: de euforie (én de nodige biertjes) zorgden voor een ommekeer. Ik overtuigde mij er zelf van dat dit een ultieme voorbereiding voor al de hindernissen van de 8 september zouden zijn.

Het zeskamptoernooi verliep aanvankelijk zonder problemen De diverse spelletjes waren niet al te moeilijk en niet iedereen hoefde bij ieder spel mee te doen. Het venijn zat als zo vaak in de staart. Iedere Spiel ohne Grenzen eindigt met de waterbak. Soms moeten er golfballen gezocht worden, soms letters en wat de organisatie nog kan bedenken. Dit jaar waren de letters weer aan de beurt.

Bij dit spel moet altijd het hele team van tien personen meedoen. Er moeten 11 letters (SV GRENZLAND) verzameld worden, dus moet één persoon twee keer te water. Nu hadden wij al een persoon minder en dat hield in dat er zelfs twee personen een extra doop kregen. En natuurlijk meldde ik me wel vrijwillig.

De waterbak is slechts gevuld met een twintigtal centimeters water. In het fanatisme van het moment vliegen bijna alle deelnemers als wilden op de bak af en donderen met geweld over de rand. Net als ik ook trouwens. Dat water is altijd ijskoud, dus is het zaak zo snel mogelijk helemaal onder te dompelen, vandaar!

En hier is er blijkbaar iets misgegaan. In eerste instantie merkte ik er niet veel van, maar direct na de tweede watergang voelde mijn linkerschouder niet goed. Een zeurderige pijn kwam opzetten die in de loop van de avond alleen maar erger werd. Nu weet ik uit eerdere ervaringen dat dit soort letsels vrij lang kunnen duren, al naar gelang de intensiteit van de blessure. Daar kan ik op dit moment nog niet te veel van zeggen. Afwachten geblazen.

Langs de Vecht, over de Reest

In plaats van de wekelijkse wandeling door het Drentse land maak ik een wandeling van Laar naar Zuidwolde. In het kader van de Nijmeegse 4daagse heb ik de kilometers wel nodig. En de afwisseling met het wandelen rondom Coevorden en omstreken is ook wel aangenaam. Nieuwe vergezichten en een parmantige ooievaar dienden als fotomomenten.

Van poort tot poort bij de Vestingstad

Drenthepad tot nu toe.

THE COLOR RUN™ ZWOLLE

THE COLOR RUN™ ZWOLLE: 7 juli 2013!

En wij zijn er bij! The happiest 5 k in the world!

Voeding

Volgens de chemicus en Nobelprijswinnaar Linus Pauling zou de dagelijkse inname van Vitamine C minimaal 2,3 - 9,5 GRAM moeten bedragen. De meeste voedingsdeskundigen zijn dit niet met hem eens. [Bron: Wikipedia]