De zeven heuvels tussen Groesbeek en Nijmegen. Het zou zwaar zijn. Al dat klimmen en dalen. Tel de warmte daarbij op, dan kon als conclusie maar één conclusie gelden: afzien. En het was zwaar, het was warm en over heuvels wandelen is nu eenmaal niet gemakkelijk. Maar ik vond het vooral genieten.
Op de Wedren werd ons wandelaars uitgeleide gedaan door de nachtbrakers van de aflopende nacht. Door de hele stad werden wij begeleid. Malden en Mook toonden hun waardering voor de lopers met muziek en een enthousiaste feeststemming. Pas na Milsbeek, de grensovergang naar Duitsland en de eerste echte klim werd het qua publiek minder.
Eenmaal terug in Nederland werden we door de mensen bijna letterlijk op handen gedragen. Zoveel aandacht, zo veel feest, zo'n fantastische sfeer. Groesbeek was van begin tot eind vol met feestvierende mensen. Dit ging verder over de heuvels. Buiten Groesbeek, over de Zevenheuvelenweg, stonden nog kilometers lang campers opgesteld. Bij de stand van het Dagblad van het Noorden kreeg ik een gelukstelegram van de meiden. Dit zorgde voor aanvang van de zware heuvels voor een extra boost.
Een andere boost was de nieuwe brandstof die ik vandaag gebruikte. Ergens aan de Breedeweg stond een man bier van de tap aan te bieden in zijn tuin. Het beeld van bier drinkende militairen maakte het te verleidelijk om door te lopen. In Groesbeek zelf vond ik het nodig om van het feest te genieten en een passend drankje te drinken. En ergens op de Zevenheuvelenweg werden koude blikjes bier aangeboden. Daarna gaven de benen aan toch liever de oude vertrouwde vorm van brandstof te gebruiken. En dus nam ik tot Nijmegen slechts water.
Via Berg en Dal ging het in hoog tempo naar Nijmegen. Voor ik het goed en wel door had, stond ik al weer op de Wedren. Mijn controlekaart in te ruilen voor een nieuwe. De laatste voor de vierde dag. Mijn vroege start heb ik ook nu weer geruild. Met het meisje van de vorige keer had ik afgesproken ook nu weer te ruilen. Zij wilde ook vrijdag wel heel graag vroeg starten. Geen probleem.
Ondertussen was Ria gearriveerd en aanwezig op de Wedren. Samen nog een tijd genoten van de feeststemming op het terrein rondom de start en finish. Daarna zijn we de stad ingewandeld om een hapje te eten. Eenmaal na de maaltijd was de pijp echt wel leeg.
Morgen wacht de Via Gladiola.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten